Seyyar satıcı

Discover Pinterest’s best ideas and inspiration for Seyyar satıcı. Get inspired and try out new things.
Kırıkkale Kış dedin mi közlenmiş kestane kokar, o simsiyah is kokusuyla karışık. Yahu insan is kokusunu sever mi dersiniz.. Memleketim gibi kokunca sever işte..  Kırıkkaleli'ler, ellerinde birer kese kağıdı, içinde kabuğu kömür olmuş kestanelerle , bir taraftan parmakları yana yana ayıklayıp yerken, sokaklarda söyleşe gülüşe yürürler. Ayıkladığınızı yanındakine verirsiniz, o da kendi ayıkladığını size ikram eder. Birbirinizi doyurursunuz yani..  Ayazı fenadır. Burnum donup kopacak, yerlere düşecek, yüzümden ayrılıverecek dersiniz. Elleriniz uyuşur soğuktan. Kulaklarınızı hissetmezsiniz, o kadar yani...  Ama girer bol tarçınlı bir salep çekersiniz kendinize.. Canına yandığımın salebi de ılınmak bilmez bir türlü..  Varsın diliniz bir güzel yansın.. Bir dost muhabbeti ile salep birleşti mi, tadına doyum olmaz.   Kar yağdı mı harbiden yağar.  Öyle İstanbul’daki gibi yere düşen kar eriyivermez. Sözünün eri yiğit gibi düştüğü yere yapışır kalır. Bilek boyu oluverir kaşla göz arasında.. O tertemiz kar, ilk bastığınızda bir gıcırdar, bir gıcırdar, öyle güzel sestir ki o.. İşte bu yüzden karla ilgili çok anısı vardır Kırıkkaleli'lerin O konuyu açmayagörün, askerlik hatıraları gibi anlatır dururlar; susturamazsını  Kırıkkale diye insanlar vardır.  Ve o insanlar,  güven demek, sahicilik demek, vicdan demek, merhamet demek, birlik beraberlik, kenetlenmek demektir. Huzur demektir. Neşe, coşku, ferahlık, aidiyet demektir. Ya da benim aklıma ilk bunlar geliyor. Çünkü benim Kırıkkalelilerim  öyle seviyorum bu şehri dostlarım ile güzel  Diyeceğim o ki, yalnız değildir Kırıkkale  insanı. Etrafı illa ki dostlarla çevrilidir.  Akşam gittin, bir kargacık burgacık meyhanede iki tek rakı mı içtin, herkes birbirini eve bırakır, kendi giden varsa mutlaka sağ salim vardın mı diye aranır.  Seyahate mi çıktın, giderken arar veda edersin, gelince arar, ben geldim dersin. İster iki gün git, ister iki ay.. Birileri vardır mutlaka senin yolunu gözleyen..  Hastasın diye programlar iptal edilmez. Program senin evinde yapılır. Toplaşılır gelinir, hasta yatağının başında muhabbet edilir. Sen uyuyakaldıysan, fısıldaşarak çıkarlar odandan.. Uyanınca onları yine evinde, yanıbaşında bulursun, sen uyurken güldükleri şeyleri anlatırlar, sen de güler ağrını, tasanı unutursun..  Önceden planlanmaz her buluşma. Bir akşamüstü, fırından yeni çıkmış esmer, kavruk, çıtırık simidini alırsın, telefon edersin, “Evdeysen sana geliyorum.” demen yeterlidir. Eski kaşar, demli çay eşliğinde seni bekliyor olur Herkes birbirini arar, müsait olan kim varsa doluşur eve. Öyle ikram derdi yaşanmaz. Beraber yumurta kırsan, bir menemen yanında demli çayın en şahane ziyafet gezip tozacak yeri fazla yoktur. Kırıkkale'de  hayat dostluktan ibarettir o yüzden.  Bir program yapacaksanız özünde “insan” vardır. Yani, Burak ile buluşacaksanız amaç burak  görmektir, gideceğiniz yer sadece teferruat..  İstanbul’da Önce mekan seçiliyor, misal, Boğaz’da kahvaltı; sonra kimlerle gidileceği belirleniyor.. Yani asıl amaç Boğaz’da kahvaltı.  Burak gelmezse Faruk aranır, yeter ki Boğaz’a gidilsin.. Masaya otururken genelde denize bakacak şekilde oturulur, mümkünse yan yana da dizilebilir, yeter ki deniz görünsün.   Bir gün baktım ki, sırtını denize dönüp oturan bir tek biz Kırıkkale'liler. Denizi sevmediğimizden değil ha, dostluğu ilk sıraya koyduğumuzdan.. Keza sabah kahvaltısı diye buluşup gazete okumak da beni ayrı şok eden bir şeyde Kırıkkale'de de gazete var kardeşim, ama biz evde okuruz onu. Madem denize bakarak gazete okuyacaktın, beni niye çağırıyorsun?   Sevincinde sırtını sıvazlayanın, üzüntünde gözyaşını silenin dolar etrafına.. Dedim ya, Kırıkkale yalnızlar şehri değildir.   Sonra bakıyorum şöyle etrafıma.. Şükürler olsun, “Kırıkkaleli'lerim” yanımda diyorum. Benim için Kırıkkale artık onlar diyorum.   Ben nerede olursam olayım, ister Türkiye’mde, ister dünyanın öbür ucunda, o ahretlik Kırıkkaleli'lerim varolduğu sürece benim sırtım bu dünyada asla yere gelmez diyorum. Kırıkkale  diye bir şehir yok artık gerçekten. Kırıkkale diye insanlar var.  Doğru .  Ben nerede olursam olayım, ben Kırıkkaleli'yim... FahRi BozKurt  #kırıkkale #şehir #insan #dost #yaşam Istanbul Turkey, Paella, Ethnic Recipes

Kırıkkale Kış dedin mi közlenmiş kestane kokar, o simsiyah is kokusuyla karışık. Yahu insan is kokusunu sever mi dersiniz.. Memleketim gibi kokunca sever işte.. Kırıkkaleli'ler, ellerinde birer kese kağıdı, içinde kabuğu kömür olmuş kestanelerle , bir taraftan parmakları yana yana ayıklayıp yerken, sokaklarda söyleşe gülüşe yürürler. Ayıkladığınızı yanındakine verirsiniz, o da kendi ayıkladığını size ikram eder. Birbirinizi doyurursunuz yani.. Ayazı fenadır. Burnum donup kopacak, yerlere…

Related interests