O sabaha uyanamıyacaklarını, o doğan güneşi göremeyeceklerini, geride kalanların nefes almaktan bile utanacağını kim bilebilirdi ki? Kimse. Ben geceleri uyuyamadığım günleri,arabada,sosyal tesislerde,camide kaldığımız günleri,doğru düzgün yemek yiyemediğim günleri, kafamı çevirdiğim her yerde ağlayan,bayılan,ateş başında ısınmaya çalışan insanları unutmam,ben ölen çocukları,hayallerini yitiren gençleri,çocuklarını,eşlerini,sevdiklerini kaybeden kadınları,erkekleri unutmam. Ben o günü…